Z 1784 roku pochodzi zapis: Antoni Kalinowski, syn Pawła i Beaty z Szymanowskich, sprzedał 1784 r. część Kalinówki, ta zdrobniała nazwa zapewne dotyczyła właśnie Kalinowa Nowego, które wyodrębniło się z Kalinowa. Z 1793 roku pochodzi następujący zapis: Antoni, syn Marcina, sprzedał Faszczewskiemu, część swoją na Kalinowie Nowym i Starym, Sokołach
i Jaźwinach. Jest to pierwszy zapis, w którym pojawia się bezspornie właśnie nazwa Kalinowo Nowe. Również mapy z tego okresu wspominają o podziale dawnego Kalinowa.
W 1827 roku notowano tutaj już 12 domów i 93 mieszkańców. Wioskę zamieszkiwała drobna szlachta. W 1867 roku włączono ją do gminy Chojany. W końcu XIX wieku wioska liczyła 11 gospodarstw zamieszkałych przez szlachtę, użytkowała ona 76 ha ziemi, średnie gospodarstwo miało obszar prawie 7 ha.
Dużym problemem miejscowej ludności było rozdrobnienie ziemi. Grunty szlacheckie nigdy nie podlegały takim ograniczeniom jak grunty chłopskie. Dlatego też, gospodarstwa drobnoszlacheckie ciągle ulegały dzieleniu, a rzadko konsolidacji. Spowodowało to wielkie problemy. Ziemia była często dzielona wzdłuż i wszerz, oraz przedzielona niezliczonymi miedzami. Zdarzało się, że jeden gospodarz miał kilkadziesiąt, a nawet kilkaset małych skrawków ziemi rozrzuconych w jednej lub kilku wsiach. Czasem dochodziło do tego, że gospodarz nie miał dokładnego rozeznania, co do swej własności. Powodowało to ogromne straty czasu przy oraniu, sianiu i zbieraniu plonów. Nie do każdego pola dochodziła droga, więc gospodarze posiadający pola „w środku” byli uzależnieni od sąsiadów. Należało uzgadniać zasiewy i czas zbiorów. Jak pisał S. Rosłoniec: „praca zwłaszcza uprawa mechaniczna wymagała ciągłego skupienia uwagi, szlachcic nie może pogrążyć się w niej całkowicie, uwaga jego przede wszystkim zajęta jest tym, że do południa czy wieczora uprawić płóskę tę i tę, że to tych płósek ma się dostać przez płóskę sąsiada, który niezbyt chętnie na to pozwala, następnie zwracać uwagę by nie zdeptać płósek sąsiada, wie dobrze, że sąsiad odpłaci mu z nawiązką”.
W 1921 roku w Kalinowie Nowym istniało 8 domów z 52 mieszkańcami.
Zabytkowy jest tutaj (dane z 1985 roku) dom numer 18, własność Raciborskiego (drewniany, około 1918 rok).
